Het verhaal achter de voordeur….

Een wereld vol mensen, zoveel landen, culturen, zoveel steden, met zoveel straten, en in die straten staan zoveel huizen.. met allemaal een voordeur..

Als ik door mijn eigen straat fiets, of met de auto door de stad, of in een ander land, dan stel ik me vaak de vraag.. “Hoe zou het zijn achter die voordeur?”
Ooit wilde ik binnenhuis architect worden of stylist. Creëren en mooi maken. En nog steeds vind ik dat een mooi beroep en speel ik er in mijn vrije tijd mee; inrichten, mooi maken, verhalen maken die horen bij die mensen.. die daar wonen. Een thuis maken! (niet voor niets een deel van de naam van mijn praktijk..thuiskomen bij jezelf, daar hoort ook een fijn thuis bij, waar en in welke vorm dan ook en vooral niet te vergeten je ‘binnenhuishouding’ hoe is die ingericht?)

Ik vind het zo mooi om ergens binnen te komen en voelen hoe bezield een huis is. Leven de mensen er volgens het ‘plaatje’ of is er echt sfeer, eigenheid. Is er sprake van een Welkom Thuis. Heerlijk om dat te ontdekken. Maar ook om te helpen om het nog meer eigen te maken, mooier te maken. Leefbaar. Dat geldt ook voor de verhalen van de mensen in het huis. Je voelt als je een huis binnengaat hoe er samen geleefd wordt… je voelt het verhaal van de inwoners. Soms open, soms gesloten.. maar de energie is voelbaar.

In mijn vorige werk als raadsonderzoeker en ook binnen de jeugdhulpverlening, ben ik door heel veel voordeuren naar binnen gegaan. Ik weet nog dat ik het altijd weer een beetje spannend vond om vooraf niet te weten “wat er achter de deur zou zijn”. Meestal wist ik van tevoren een klein beetje van de situatie. En ja met mijn ervaringen en gedachten, werd dat beeld altijd wel iets gekleurd, was ik soms op mijn hoede, soms stoer, dan weer onbevangen en blij. Maar ik heb geleerd, dat ik er vooral zo ongekleurd mogelijk naar binnen wilde gaan. Door vanuit liefde en betrokkenheid aan te kloppen, kwam de rest van zelf.
Ik wilde vooral luisteren, ontdekken, verbinden en ervaren. Wie zijn de mensen achter de deur. Want het plaatje aan de voorkant van de voordeur, kan wel eens heel anders zijn, dan de werkelijkheid achter de voordeur. Heel anders zelfs. Soms niet te bevatten, begrijpen, aangrijpend, onmachtig, strijdvol, ernstig, gevaarlijk, ziekelijk, vrolijk, onbevangen of serieus. Maar altijd verrassend en veranderbaar.

Mensen oordelen heel snel, hebben hun mening klaar en ventileren die als waarheden. Daar heb ik altijd moeite mee. De wereld dendert op allerlei manieren ons leven binnen, via internet, krant, televisie.. allerlei meningen, beelden, ideeën krijg je ongevraagd op je bord over tal van zaken. Maar het is de vraag of je dan ook echt weet hoe het zit. Ik denk van niet.. zeker niet als het over gezinnen gaat. Pas als je achter de voordeur bent geweest en een echt gesprek met mensen hebt gehad, kun je er misschien, beetje bij beetje achter komen hoe het zit. De mooie verhalen die zijn gemakkelijk te delen. Maar achter elke deur is er ook verdriet of schaamte of armoede of een ander lastiger verhaal te vinden. Door alle onveilige meningen en oordelen, durven mensen nauwelijks te delen wat er werkelijk achter hun voordeur gebeurd. Hierdoor raken mensen van elkaar verwijderd, worden eenzamer. De sociale controle zoals die vroeger was, is ver te zoeken. Je loopt niet zomaar ergens naar binnen… de deur is meestal dicht…

Laten we vooral niet de ogen sluiten, maar aankloppen bij deuren en mensen uitnodigen om juist ook die moeilijkere verhalen te delen. Daarvoor is het nodig dat mensen naar elkaar luisteren, zonder  oordeel. Je hoeft het ook niet op te lossen.. je hoeft er alleen maar te zijn.

Heb je wel eens naar je eigen voordeur gekeken? Hoe ziet die eruit? Probeer dan eens te bedenken of mensen kunnen weten hoe het achter jouw voordeur uit ziet? Wie kent jou echt? Hoe veilig is het voor jou om de deur te openen en om te delen wat achter jouw deur gebeurd? En bij wie zou je graag naar binnen willen, maar weet je niet goed hoe? Wat heb je nodig?

Ik ben steeds weer dankbaar als ik achter de voordeur bij mensen mag meekijken en samen met hen opzoek mag naar hoe ze hun gezinsverhalen en huis kunnen (her)schrijven en inrichten. Want soms stroomt de energie niet meer soepel. En hoe fijn is het dan weer dat het voor iedereen een welkomthuis wordt of blijft.
Want wie thuiskomt bij zichzelf kan overal zijn!
Open jij jouw deur? Klop gerust bij de mijne aan.

De komende tijd zal ik wat vaker blogs schrijven, om een kijkje achter “mijn voordeur” te geven…

Ik hoor graag je vragen, tips of tops…