“Je best doen” ……… wat betekent dat? 

De eerste schoolweek(en) zijn alweer voorbij. De herfstvakantie is in volle gang. Even tijd om uit te rusten en ontspannen. Hoe is het jouw kind(eren)  tot nu toe op school vergaan? En jij zelf…. Doe jij je best of kun je het touw soms laten vieren?

Het bracht mij even terug bij mijn eigen schooltijd… lang geleden.

Ik weet nog hoe spannend ik het vond om na de zomer naar een nieuwe juf te gaan. Zou de juf aardig zijn en vooral zou ze mij aardig vinden? Zou ze streng zijn of lief? En hoe moest ik mij dan het beste gedragen? Zouden de sommen moeilijk worden dit jaar? En zou ik dat dan wel kunnen?

Mijn ouders wilden graag het beste voor me en stimuleerden me dan ook vooral mijn best te doen.
Nou ik kan je vertellen.. ik heb mijn best gedaan. En hoewel er niets mis is met je best doen, het je heel ver kan brengen, het je vormt, leert doorzetten, ergens voorgaan, ergens naar streven, verantwoordelijkheid leert nemen, en zo zijn er nog meer voordelen te noemen, wil ik ook vertellen hoe het mij nog meer gevormd heeft en hoe het ook een last kan zijn. En hoe ik ook zie dat het anderen vormt.

Elk kind, wil er graag bij horen, gezien en geliefd worden. Ik ook. Mijn grootste angst was vooral dat, als ik niet mijn best zou doen, mensen me misschien niet aardig zouden vinden. Mijn kwaliteit om goed aan te voelen wat een ander nodig heeft, maakte dat ik mijn eigen gevoel volledig aan de kant zette en vooral op de ander gericht was. Wat heeft hij nodig, wat wil hij horen, zien, krijgen.. mijn eigen ideeën, gedachten, gevoelens maakte ik ondergeschikt (behalve bij de dingen die ik echt leuk vond.. die gingen vanzelf). Ik zat vooral in mijn hoofd en was gericht op het resultaat en paste me veelal aan.
Maar was het in mijn beleving ooit goed genoeg? Nee, want er was altijd wel iets te verzinnen wat beter kon. Door bezig te zijn met het resultaat, vergat ik om onderweg te zijn. Mijn perfectionisme was geboren….En erger nog, ik schrapte dingen die ik misschien wel leuk, of aardig vond om te doen, van mijn lijstje. Want het idee dat ik er niet goed in was, dat moest ik voorkomen. Dan maar beter niet doen.

Mijn gevoel, mijn angst of verdriet tonen, dat liet ik achterwege. Ik had vooral het gevoel dat ik het goed moest doen. En hulpvragen was niet iets wat in mij opkwam. Door mijn positieve houding en inzet gingen veel dingen ook goed. Dat maakte dat velen ook het idee hadden, die redt zich wel en heeft geen hulp nodig! Dat gaat van zelf.
Nou ik kan je vertellen.. dat was en is niet het geval, maar dat liet ik niet merken. Door de nodige uitdagingen zowel in opleidingen en werk, maar zeker ook t.a.v. het overlijden van mijn moeder en in het vervullen van mijn ouderschap, kreeg ik meer en meer allerlei klachten en werd de weerstand om te voldoen aan allerlei resultaten en andermans verwachtingen, regels, patronen etc. steeds groter. Ja, mijn gevoel begon de boventoon te spelen. Het werd tijd om oude patronen los te laten en mezelf opnieuw uit te vinden. Zeker niet de gemakkelijkste weg, maar wel de meest diepgaande en kostbaarste die ik tot nu toe bewandeld heb.

En waarom vertel ik dit …Omdat ik het nog zo vaak om me heen zie gebeuren bij anderen. Mensen willen vooral het eind resultaat laten zien, vertellen niet gemakkelijk welke obstakels er allemaal waren. Terwijl we daar juist van elkaar kunnen leren. Niet het eindresultaat geldt, maar het onderweg zijn.

Nu vele jaren later zie en VOEL ik wat het soms nog met mij doet als iemand zegt: “doe je best”. Ik voel het in mijn buik. Want ja het was bij mij een patroon geworden en dat gevoel herken ik nog steeds. Inmiddels heb ik er hard aan gewerkt en kan ik de gekoppelde lading er af laten en zie ik de boodschap wat mensen eigenlijk bedoelen. Ik ga er inmiddels anders mee om. Ik doe mijn best ( 🙂 haha) me er niet meer door te laten leiden. Ik stel mezelf steeds weer de vraag, wat wil ik en wat is mijn doelstelling daarbij en dan bepaal ik zelf wat mijn investering en doel gaat worden. En dat is voor allerlei dingen heel verschillend. Het geeft een veel vrijer gevoel! En gelukkig hoef ik niet meer in alles goed te zijn om het te mogen doen. Dat gun ik anderen ook. Daarom dat ik het deel.
Want ik ben benieuwd naar: Wat betekent het voor jou om je best te doen? Waar koppel jij dat aan? Welke lading dekt het? Wat doet dat met jou en hoe ga je ermee om? Waar komt dat vandaan? Wat betekent het voor jouw kinderen als jij zegt: doe je best? Wat verwacht jij dan van hun en van jezelf? In welke spiegel kijk je? En weten ze dat?
Wat ik graag wil is dat dit soort onderwerpen meer gedeeld worden. Er open over gesproken wordt, waardoor we onze kinderen ook kunnen leren dat ze goed genoeg zijn, zoals ze zijn. Los van onze verwachtingen, ideeën etc. als ouder(s). Kinderen zijn van nature heel loyaal, dus voldoen graag aan de (0nuitgesproken) verwachting van de ouder.

Gevoelens, verwachtingen en woorden die (on)uitgesproken worden, krijgen in het hoofd van een kind vaak een hele andere lading.. daar hebben we het niet over of zijn we ons er niet van bewust. Dit wel bespreekbaar maken, geeft ruimte. Ruimte om te ontdekken hoe iets voor jou is en te kunnen kiezen wie je wilt zijn. Dus dat ze hun best mogen doen, maar niet ten koste van zichzelf.

Ik zie om me heen veel mensen die hun best doen om goede resultaten te behalen,
erbij te horen, aan het plaatje te voldoen. In onze maatschappij verwachten we heel veel van mensen en kinderen. 
Heel veel zaken worden gescoord. Ik zie velen die, net als ik vroeger, bij deze opdracht meteen het gevoel hebben dat ze “minder waard zijn”, als ze niet hoog genoeg scoren of niet ver genoeg springen of nou ja vul maar in. Het hele leven lijkt een soort wedstrijd te worden. En als het niet lukt, dan … doen we er een schepje boven op of trekken ons terug, doen we nog meer ons best, raken we soms nog meer van onszelf verwijderd, spreekt vooral ons ego en laten we ons hart en gevoel het onderspit delven.

Zo jammer. Ik zie de frustraties bij kinderen en jongeren en hun ouders. Mensen raken uitgeput. Ze willen wel anders, maar hoe?
Nou, aller eerst door te erkennen wat je voelt. Spreek je verlangens uit en ga op onderzoek uit hoe het anders kan.
Ik vind het heerlijk om kinderen, jongeren, mensen te laten ontdekken dat het zo fijn is om te mogen spelen, onderzoeken en ervaren! Je hoeft het nog niet te kunnen of kennen. Ontdek, speel, ervaar; los van het resultaat. Het is de kunst om het beste uit jezelf te halen, niet in vergelijking t.o.v. iets of een ander. Te ontdekken waar toe je allemaal in staat bent. Zo mooi. Ga op zoek naar je eigen en elkaars uniciteit, persoonlijke kenmerken en kwaliteiten. Luister eens naar de ander zijn wensen en ideeën, los van alle kaders. En spreek de ambities aan. Want ik weet zeker.. dan hoef je niet “zo je best te doen”, dan gaat bijna als vanzelf. Speel het spel dan leven heet.

Iemand zei ooit eens tegen mij: “Jij bent op je mooist als je wat minder je best loopt te doen.” En toen dacht ik, ja dat klopt, want dan ben ik mezelf, precies zoals ik ben.

Just me, Petra