Misschien heb je het artikel ” spiegeltje, spiegeltje….wat heb ik je lief”, gelezen en heb je de moed gevonden om eens in je eigen spiegel te kijken.

Hier vind je een voorbeeld en twee oefeningen!

Een voorbeeld.

Stel dat je hebt een drukke week achter de rug. Zowel op het werk, maar ook thuis, ren je van links naar rechts. In alle drukte verwacht je van alles van je kind en juist nu doet het tegendraads en dwars en luister niet. Het irriteert je steeds meer, zo krijg je niet gedaan wat je gedacht had en uiteindelijk barst de bom. Het maakt je boos en verdrietig. Geef je dan nooit genoeg.. ??? Allerlei vragen die plots in je op kunnen komen.

Je bent er moe van en wilt dat het stopt. Waarom lukt het je niet om alle ballen hoog te houden? Waarom doet je kind niet ‘gewoon’ wat jij vraagt?  Je vergelijkt je waarschijnlijk met anderen, je ouders, vrienden enz.enz. Maar je voelt ook dat dit over jou gaat.

Uiteindelijk als de boosheid is geminderd, je even tijd neemt voor jezelf (of jouw dieper gelegen, innerlijke kind) en eens in de spiegel kijkt, dan zie je waarschijnlijk dat je deze week vooral aan je eigen grenzen voor bij bent gegaan. Je hebt gehandeld vanuit oude (on)bewuste patronen*. (*Je hebt misschien je hele leven al gegeven, zonder te nemen. En werd dit wel gezien? Door je partner, je kinderen, maar vooral ook door jouw eigen ouders, broers en zussen? Waar staat dit geven voor? Wat gebeurd er als jij dit niet meer doet? Of gold er thuis een onuitgesproken regel, dat je niet om hulp mocht vragen, dat je de vuile was niet mocht buiten hangen… En zo kunenn er meer zijn. Veelal zijn het  allemaal overtuigingen en patronen die toen golden om de situatie veilig te maken, maar de vraag is of die nu nog nodig zijn? )

Conclusie van dat moment: Je hebt vooral niet naar jezelf geluisterd. Je bent gericht geweest op de ander, zonder je bewust te zijn van je eigen behoeften en zonder hierna te luisteren, laat staan ze te uiten. Je zond tegenstrijdige informatie uit, en het was voor je kind onmogelijk om hier goed op te anticiperen en dus luisterde hij/zij niet.

Door deze situatie, door jouw kind zijn gedrag, dwingt jouw kind je om eindelijk naar jezelf te gaan luisteren. Meerdere vragen kun je jezelf stellen. Wat wil jij? Wat vind jij belangrijk? Wat is jouw behoefte als ouder? Welke patronen volg jij en waarom? Van wie verwacht jij erkenning? Enz. enz..

Dit vraagt dan enige durf en onderzoek. Maar ik kan je garanderen dat je je spiegels steeds beter zult herkennen en er meekunt werken.

Merk je nu dat dergelijke situaties vaker voor komen, dan is het belangrijk om goed te luisteren naar jezelf en ook wat dieper te kijken naar de wens van jouw innerlijke kind, en je bewust te worden van patronen en overtuigingen die je naleeft en die misschien niet langer dienend zijn voor jou.

Om een stukje meer zicht te krijgen op jouw innerlijke kind behoeften, kun je de volgende oefeningen doen. Deze oefeningen zijn gebaseerd op eigen ervaringen, TPLC, contextuele hulpverlening,  en deels op het boek Fluisterkind, van Janita Venema. Voor de uitgebreide ervaring met deze eerste oefening kun je dit boek lezen. Maar dit geeft je alvast een indicatie.

oefening 1

• Ga op een rustig moment even zitten met pen en papier. Neem de tijd!
• Schrijf jouw zorgen die je hebt over je kind van je af, door zo concreet mogelijk te benoemen wat jouw raakt en wat jij moeilijk vindt. Wat heb jij als ouder al geprobeerd, hoe dit en het gedrag van je kind je raakt in je ouderschap. En welke gedachten er op komen t.a.v. je kind en wat je graag anders zou willen.
Daarna lees je het verhaal nog eens en plaats je op de plek waar het over je kind gaat, het woordje ‘IK’.
• Wat gebeurd er dan met je? Neem de tijd en voel, ervaar en onderzoek wat er gebeurd. Geef woorden en ruimte aan wat zich manifesteren in jou. Dit kan verrassend, moeilijk of confronterend zijn, (ver)oordeel jezelf niet, en accepteer wat er bij je naar boven komt.

oefening 2

Een andere oefening die je kunt doen is door terug te gaan naar jouw kindertijd. Ga rustig zitten, zet je voeten stevig op de grond en maak je rug recht. Sluit je ogen en adem een aantal keren diep in en uit, breng je adem onder in je buik en voel dat je stevig zit. Wees je bewust van de geluiden om je heen, van de plek waar je nu zit en stel je open. Stel je voor dat je bent op een plek waar jij vroeger graag kwam, of die op een andere manier een sterke herinnering brengt. Stel jezelf dan voor op de leeftijd die jouw kind nu heeft. Je kunt er ‘gewoon’ om vragen, gedachten zijn krachten. En kijk dan eens om je heen. Waar ben je? Met wie ben je? Wat doe je? Hoe voel jij je? Wie is er voor jou? Welke rol hebben jouw ouders nu je die leeftijd hebt? Welke rol en taken heb jij? Wat ontdek je nog meer, nu je xx oud bent en op deze plek? Voel, ruik, luister…..Stel rustig vragen aan de mensen die er bij je zijn en luister naar wat ze je te vertellen hebben. Neem rustig de tijd om te ontdekken.

En als jij zover bent, kom je rustig terug. Beweeg even met je voeten, tenen en handen en voel de stoel weer onder je rug en billen. Adem een aantal keren diep in en uit en open je ogen. Neem dan pen en papier en schrijf je ervaringen op. Wat ontdek je, zie je, voel je?

Tot zover, en dan?

Kijk vervolgens wat jij nodig hebt om hiermee om te gaan. Het opschrijven en herlezen, kan al tot verandering leiden. Maar mogelijk wil je er ook met iemand over praten, alleen vertellen of delen. Of heb je misschien meer coachende hulp nodig. Luister naar jouw behoeften.

Vanuit contextueel oogpunt kan het heel helpend zijn om jouw ervaring in je geschiedenis lijn te onderzoeken. Je komt dan allerlei patronen en overtuigingen tegen, die je mag onderzoeken. Het gaat erom dat jij jezelf mag zijn en op gepaste wijze zorg en liefde kunt geven aan je kinderen, maar ook mag kijken naar jouw eigen noden en tekorten en hoe je hier constructief mee om kunt gaan.

Ik wens je veel succes en eigenwijsheid 🙂

Vragen of ondersteuning nodig? mail naar welkomthuis@essentialmovements.nl of bel 06-15918470

groet Petra